Dociera do nas dużo wiadomości, jak się odżywiać, jak i czym suplementować, jak ćwiczyć. Jeśli głębiej zaczynamy analizować temat wiele z tych wiadomości okazuje się tylko wiadomością, a nie wiedzą, a tylko dzięki wiedzy o procesach zachodzących w organizmie możemy uzyskać dużo lepsze efekty w kształtowaniu zdrowia, co jest szczególnie ważne kiedy wykonujemy wysiłek fizyczny. Dlatego warto korzystać z ,,elementarza” fizjologii. Mowa tu o bardzo prostej, podstawowej wiedzy, która ułatwia zrozumienie mechanizmów działania organizmu oraz interpretacji różnych sygnałów wysyłanych przez niego. Na zdrowie oraz na możliwości adaptacyjne komórki wpływa wiele czynników. Np. dłuższy niedobór nawet jednego pierwiastka lub witaminy zaburza funkcjonowanie komórki. Ale nie tylko poziom, ale zachwianie równowagi zawsze prowadzi do dyskomfortu zdrowotnego. Mięśnie doskonale dostrajają się do zmieniającego się zapotrzebowania na wysiłek. Gdy są nieużywane, zanikają, mogą jednak wznowić wzrost w odpowiedzi na powtarzający się wysiłek. Na powtarzający się, to znaczy systematyczny, a nie sporadyczny. Dzieje się tak dzięki ,,pamięci mięśniowej”. Organizm nie poddawany bodźcom siłowym zaczyna sukcesywnie pozbywać się muskulatury, ponieważ stanowi dodatkowe obciążenie energetyczne. Białka mięśniowe rozkładane są na aminokwasy, wykorzystywane do syntezy innych białek min. enzymów czy hormonów. Mogą posłużyć także jako materiał energetyczny. Procesowi temu nie towarzyszy jednak zmniejszenie ilości jąder komórkowych. Komórki mięśniowe kurczą się, ale nadal są zdolne do szybkiego rozwoju ze względu na ilość jąder komórkowych. Tym między innymi tłumaczy się pamięć mięśniową. Ważne jest usprawnienie wykorzystania tlenu. Osoba z ilością hemoglobiny 15 (15 gram na 100 mililitrów krwi) transportuje 15 x 1,34 ml (około 20 ml) tlenu na 100 ml krwi( przy założeniu, że krew jest w 100% nasycona tlenem, na poziomie morza, wysycenie tlenem wynosi 96-97 %).Ważny jest więc poziom hemoglobiny we krwi. Innym skutkiem treningu tlenowego jest zwiększenie się liczby naczyń włosowatych co powoduje, że większa ilość tlenu dociera do mięśni podczas wysiłku. Ważne jest w tym wszystkim aby oddychać przez nos. Wtedy także większa ilość tlenu dociera do komórek.Powyższe zjawiska zwiększają pojemność mięśni dla pobierania i przetwarzania tlenu. Ilość tlenu jaką organizm potrafi wykorzystać podczas wysiłku zależy od tego, jaka jego ilość może być dostarczona do mięśni podczas wysiłku, jak dobrze mięśnie przetwarzają otrzymany tlen oraz od tego jak łatwo mięśnie pozbywają się dwutlenku węgla oraz kwasu mlekowego. Należy wiedzieć, że adaptacja niektórych komórek będzie przebiegała szybciej, innych wolniej. Wzrost objętości osocza nastąpi już po tygodniu treningu. Natomiast zwiększenia sieci naczyń włosowatych można oczekiwać dopiero po 2-3 latach. Adaptacja organizmu do wysiłku nastąpi tylko wtedy, gdy będą działały na niego odpowiednie bodźce. Dla określenia intensywności i czasu działania bodźca (obciążenia), po przekroczeniu których rozpoczyna się proces zmian adaptacyjnych w organizmie, używa się określenia minimalny próg treningowy, który jest wartością zmienną. Dotyczy on wyczynowych sportowców oraz te osoby, które wykonują wysiłek tylko rekreacyjnie. Różnice będą tylko w jego poziomie. Wzrost progu treningowego powoduje obniżenie odpowiedzi na stosowane bodźce. Należy je podwyższać, bo tylko wtedy zostaną zwiększone możliwości wysiłkowe organizmu. Optymalna adaptacja wymaga dostarczenia organizmowi pełnego zestawu aminokwasów koniecznych do syntezy białek. Białek kurczliwych dzięki, którym tkanka mięśniowa może się kurczyć i rozkurczać. Katalitycznych aby organizm mógł wytworzyć odpowiednią ilość enzymów. Ten organizm jest lepiej wytrenowany, zaadaptowany do wysiłku, zdrowszy, która posiada więcej enzymów, katalizatorów wszystkich reakcji biochemicznych. Regulatorowych, tych które współdziałają z enzymem ( polimerazą) katalizującym syntezę DNA w czasie replikacji lub naprawy DNA w komórkach. Prawidłowa adaptacja wymaga także dostarczenia materiału energetycznego. Składników mineralnych wymaganych do aktywności białek transportowych (hemoglobina, albuminy osocza, lipoproteiny) katalitycznych. Antyoksydantów kontrolujących stres oksydacyjny.
